Τελευταία ενημέρωση : 05/02/2012
Η επικυριαρχία του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του στο μοναδικό όν που έχει την ικανότητα να συνθέτει διαδικασίες και να αναπτύσσει τεχνολογίες, στοιχεία που συνέβαλαν καταλυτικά στην μέχρι τώρα εξέλιξή του.
Η ανάπτυξη της ικανότητας σύνθεσης διαδικασιών αποτελεί το στοιχείο που αναδεικνύει τον προϊστορικό άνθρωπο στον αναμφισβήτητο επικυρίαρχο του πλανήτη, καθώς εξασφαλίζει μέσα από την εφαρμογή τους τα απαραίτητα αγαθά για την επιβίωση και εξέλιξή του. Η διαχείριση των διαδικασιών αυτών, και των αποτελεσμάτων τους, αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους ύπαρξης όλων των κυβερνητικών συστημάτων που εφάρμοσε η ανθρωπότητα από την προϊστορική περίοδο μέχρι σήμερα.
Η εμφάνιση των νοητικών λειτουργιών του ανθρώπου είχε σαν αποτέλεσμα την εξέλιξη των βασικών δεξιοτήτων που προϋπήρχαν πολύ πριν την εμφάνιση του «σοφού» άνθρωπου. Η εξέλιξη αυτή έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη μεθόδων για την κατασκευή αντικειμένων που χρησιμοποιούνται για την προστασία της ζωής του, την βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου και την συλλογή των αναγκαίων για την διαβίωσή του αγαθών. Η συχνή επανάληψη της εφαρμογής αυτών των μεθόδων οδήγησε στην διαμόρφωση των πρώτων διαδικασιών που ορίζονται σαν μια ακολουθία συγκεκριμένων ενεργειών για την κατασκευή ενός αντικειμένου ή, γενικότερα, την άσκηση μιας δραστηριότητας.
Η επαναληπτική εφαρμογή για μεγάλα χρονικά διαστήματα διαδικασιών που σχετίζονται με συγκεκριμένες δραστηριότητες, καθώς και η διαρκής βελτίωση της σύνθεσης και του τρόπου εφαρμογής τους οδήγησε στην κωδικοποίηση των σχετικών γνώσεων και την εμφάνιση των πρώτων τεχνολογιών.
Ένα παράδειγμα : Η πρώτη χρήση της πέτρας από τον άνθρωπο, γίνεται χωρίς την εφαρμογή κάποιας προηγούμενης επεξεργασίας. Όμως, με την πάροδο του χρόνου, αρχίζουν να κατασκευάζονται πέτρινα αντικείμενα σε διαφορετικά μεγέθη και σχήματα που διαθέτουν επιφάνειες ή ακμές κατάλληλες για την εκτέλεση συγκεκριμένων εργασιών. Στην συνέχεια τα αντικείμενα αυτά συνδέονται με κομμάτια ξύλου ή κόκαλα ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητά τους, ενώ σταδιακά αυξάνεται η πολυπλοκότητα των διαδικασιών κατασκευής καθώς διευρύνονται οι χρήσεις τους. Η συσσώρευση των γνώσεων που σχετίζονται με την χρήση της πέτρας οδήγησε στην εμφάνιση της πρώτης τεχνολογίας στην ανθρώπινη ιστορία, της τεχνολογίας του Λίθου.
Η εξέλιξη των τεχνολογιών είναι συνεχής, όπως στο παράδειγμα της πέτρας που η χρήση της επεκτάθηκε σταδιακά στην κατασκευή σπιτιών, μνημείων, καλλιτεχνικών έργων και μεγάλων κατασκευών που είναι σε θέση να επηρεάσουν ακόμη και το φυσικό ανάγλυφο του πλανήτη, όπως φράγματα, γέφυρες και μεγάλα συγκροτήματα κτηρίων.
Παρόμοιες τεχνολογίες εμφανίζονται για την κατασκευή ρούχων, την καλλιέργεια και την κτηνοτροφία, την κεραμική και την μεταλλουργία. Οι γνώσεις που σχετίζονται με την εφαρμογή τους μεταδίδονται από γενιά σε γενιά στην αρχή με την μίμηση και αργότερα με την προφορική παράδοση. Η ανάγκη για την καταγραφή των προϊόντων που προκύπτουν από την άσκηση των Διαδικασιών που συνθέτουν τις διάφορες τεχνολογίες είναι η αιτία που οδήγησε στην σταδιακή εμφάνιση της γραφής και την ανάπτυξη των πρώτων συστημάτων τήρησης αρχείων.
Η ανάπτυξη των τεχνολογιών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή που φιλοξενεί μια κοινωνία. Ορισμένες από αυτές χαρακτηρίζονται σαν καθολικές, όπως για παράδειγμα η τεχνολογία του Λίθου, επειδή χρησιμοποιούνται σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, ενώ άλλες περιορίζονται τοπικά ικανοποιώντας συγκεκριμένες ανάγκες, όπως η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή λιμναίων οικισμών.
Η εκτεταμένη εφαρμογή των τεχνολογιών είχε σαν συνέπεια την εμφάνιση των πρώτων επιστημών, σαν συνέπεια της ανάπτυξης λογικών συνειρμών και γενικεύσεων βασισμένων στις γνώσεις, στις παρατηρήσεις και στις εμπειρίες που συσσωρεύτηκαν κατά την διάρκεια της εφαρμογής τους. Η εξέλιξη των επιστημών οδήγησε στην σταδιακή κατανόηση των φυσικών νόμων και στον περιορισμό των υπερβατικών ανησυχιών της ανθρωπότητας.
Η δυνατότητα σύνθεσης διαδικασιών σε συνδυασμό με τον ρυθμό ανάπτυξης των τεχνολογιών ανάγεται σε ένα από τα κριτήρια αξιολόγησης των Πολιτισμών, καθώς καθορίζει την συνολική ικανότητα μιας κοινωνίας να παράγει και να διανέμει αποδοτικά τα αγαθά που απαιτούνται για την επιβίωση και την εξέλιξη των μελών της, να οργανώνει τις συλλογικές συμπεριφορές τους και να διοικείται. Η ισόρροπη και όσο το δυνατό πιο αποδοτική κατανομή των διαδικασιών μεταξύ των μελών της περιλαμβάνεται στις βασικές προτεραιότητες κάθε συστήματος διακυβέρνησης, καθώς από την αποτελεσματική άσκησή τους εξαρτάται η επιβίωση και η ευτυχισμένη διαβίωση των μελών της.
Η έκταση και η πολυπλοκότητα των δραστηριοτήτων που συνθέτουν την καθημερινότητα των σύγχρονων κοινωνιών επιβάλει την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός συστήματος αποτελεσματικής διαχείρισης των κάθε μορφής διαδικασιών που εφαρμόζονται από αυτές. Η μέχρι τώρα συγκρότηση και υλοποίηση τέτοιων συστημάτων, αν και αποτελεί αντικείμενο πολλών επιστημονικών αναζητήσεων του τελευταίου αιώνα, δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, όπως αποδεικνύεται από τα ζητήματα που συνθέτουν το οικουμενικό πρόβλημα.
Η κυριότερη αιτία αυτής της αναποτελεσματικότητας εντοπίζεται στην απουσία αλληλεπίδρασης μεταξύ των συστημάτων που εφαρμόζονται για την διοίκηση των κοινωνιών και εκείνων που αφορούν την διαχείριση των ατομικών ή κοινοπρακτικών δραστηριοτήτων των ατόμων που τις αποτελούν, απουσία που πηγάζει από την «απροθυμία» ή «αδυναμία» των ηγεσιών να διαμορφώσουν ένα ενιαίο σύστημα διοίκησης και την άρνηση των φορέων των ιδιωτικών δραστηριοτήτων να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο σύστημα για καθαρά οικονομικούς λόγους.
Η ανάπτυξη και υλοποίηση ενός ενιαίου συστήματος διαχείρισης των διαδικασιών που συνθέτουν κάθε συλλογική κοινωνική δραστηριότητα εντάσσεται μεταξύ των βασικών προϋποθέσεων για την αντιμετώπιση του οικουμενικού προβλήματος της ανθρωπότητας.
Σχετικά θέματα
Η πρόταση του «Δρόμου προς τα Άστρα» σαν μια λύση στο οικουμενικό πρόβλημα της ανθρωπότητας συνεπάγεται την διατύπωση ενός αποδεικτικού πλαισίου που να θεμελιώνει απόλυτα την αναγκαιότητα της και την διαμόρφωση ενός νέου συστήματος διακυβέρνησης ικανού να την υλοποιήσει.
Η εμφάνιση της ικανότητας σύνθεσης και ανταλλαγής λογικών συνειρμών αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα διαχωρισμού του ανθρώπινου είδους από τα υπόλοιπα έμβια όντα και σηματοδοτεί την απαρχή μιας αλυσίδας βιολογικών εξελίξεων που ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του ανθρώπου σε εν δυνάμει επικυρίαρχο του πλανήτη.
Το πρωταρχικό στοιχείο που διαμορφώνει μια κοινωνία είναι ο Συμβιωτικός Κανόνας που εφαρμόζει, καθώς οι διατάξεις του καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, την συλλογική τους δράση και τις συνθήκες μετατροπής των ένστικτων τους σε κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές.
Η επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος από την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και την εξέλιξη των τεχνολογιών εκφράζεται από την διαρκώς αυξανόμενη καταγραφή μη αναστρέψιμων μεταβολών της φυσικής ισορροπίας που προκαλούνται από την άναρχη άσκηση κάθε μορφής διαδικασιών και την απληστία που χαρακτηρίζει τις οικονομικές επιδιώξεις της ανθρωπότητας.
Η Γνώση είναι το σημαντικότερο εφόδιο που διαθέτει η ανθρωπότητα για να αντιμετωπίσει το οικουμενικό πρόβλημα καθώς είναι απαραίτητη για την κατανόηση των επιπτώσεων που έχει στην εξέλιξή της, και την διαμόρφωση των μεθόδων και των μηχανισμών που είναι αναγκαίοι για την επίλυσή του.
Η Ανθρωπότητα καλείται να διατυπώσει ένα νέο διοικητικό πλαίσιο ικανό να διαμορφώνει ορθολογικά τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, να βελτιστοποιεί την αποτελεσματικότητα των δραστηριοτήτων της και να προσδιορίζει την εξέλιξή της σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον που την φιλοξενεί.