Τελευταία ενημέρωση : 05/02/2012
Η επιλογή του «Δρόμου προς τα Άστρα» σαν την λύση στο οικουμενικό πρόβλημα της ανθρωπότητας συνεπάγεται την διατύπωση ενός αποδεικτικού πλαισίου που θα θεμελιώνει απόλυτα την επάρκειά της και την διαμόρφωση ενός νέου συστήματος διακυβέρνησης ικανού να την υλοποιήσει.
Η υιοθέτηση από την ανθρωπότητα του «Δρόμου προς τα Άστρα» σαν ένα κοινωνικά αποδεκτό πλαίσιο επίλυσης του οικουμενικού προβλήματος εξαρτάται από τρεις προϋποθέσεις.
Η πρώτη περιλαμβάνει την διατύπωση ενός απόλυτα συγκροτημένου και συμπαγούς αποδεικτικού πλαισίου ικανού να πείσει τις κοινωνίες για την αναγκαιότητα και την ορθότητα αυτής της επιλογής, διαλύοντας τις όποιες αμφιβολίες και αναιρώντας τις όποιες ενστάσεις θα προέλθουν από τους υποστηρικτές του πολιτικού και οικονομικού συστήματος που ήδη εφαρμόζεται.
Η δεύτερη αφορά την διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής θεώρησης που να είναι σε θέση να δώσει κοινωνικά δίκαιες, συλλογικά αποδεκτές και αποτελεσματικές λύσεις στα ζητήματα που συνθέτουν το πρόβλημα αυτό, καθορίζοντας παράλληλα τα κοινωνικά και οικονομικά κίνητρα που θα πείσουν την ανθρωπότητα να τις εφαρμόσει. Η θεώρηση αυτή θα πρέπει να οπωσδήποτε να περιλαμβάνει και την αρχιτεκτονική ενός διοικητικού συστήματος ικανού να υλοποιήσει αυτές τις λύσεις.
Η τρίτη έχει σχέση με την επάρκεια των Επιστημών και των διαθέσιμων Τεχνολογιών για την αντιμετώπιση των τεχνικών ζητημάτων που προκύπτουν από ένα τέτοιο εγχείρημα. Η προϋπόθεση αυτή ικανοποιείται με την παραδοχή ότι η όποια πιθανή ανεπάρκεια διαπιστωθεί μπορεί να αντιμετωπιστεί με απόλυτη επιτυχία και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, αν κρίνουμε από τον μέχρι τώρα ρυθμό ανάπτυξης των επιστήμων και των τεχνολογιών που εντάσσονται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Η ικανοποίηση αυτών των προϋποθέσεων συνεπάγεται την διαμόρφωση ενός σύγχρονου, ολοκληρωμένου και ριζοσπαστικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος που θα μπορεί να αντικαταστήσει ολοκληρωτικά αυτό που υπάρχει σήμερα, ώστε να θεραπεύσει τις αδυναμίες ή τις αστοχίες που το χαρακτηρίζουν. Η διαμόρφωση ενός τέτοιου συστήματος θα πρέπει να στηρίζεται στην Επιστημονική γνώση και να προδιαγράφει τις τεχνολογικές υποδομές που είναι απαραίτητες για την διασφάλιση της αποτελεσματικής λειτουργίας του.
Η απόδειξη μιας αναγκαιότητας
Η αξιολόγηση της εξελικτικής πορείας της Ανθρωπότητας στηρίζεται στην ανασκόπηση των συνθηκών που επηρεάζουν την διαμόρφωση των βασικών ιδιοτήτων που περιγράφουν τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ορισμένες από αυτές τις ιδιότητες εμφανίζονται ταυτόχρονα με την παρουσία του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη ενώ άλλες προκύπτουν σαν απόρροια της εξέλιξής του. Οι ιδιότητες αυτές προσδιορίζουν :
τα βιολογικά χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους, όπως αυτά εξελίσσονται από την στιγμή που εμφανίστηκε μέχρι σήμερα και προσδιορίζουν τις συνθήκες που ανέδειξαν τον άνθρωπο στο κυρίαρχο όν του πλανήτη, τις συμπεριφορές και τις επιλογές του
τον Συμβιωτικό Κανόνα που διατυπώνει το σύνολο των διατάξεων που διέπουν την συνοχή και την λειτουργία των κοινωνιών
τις Διαδικασίες που εφαρμόζουν και τις Τεχνολογίες που αναπτύσσουν τα μέλη των κοινωνιών για την διασφάλιση της διαθεσιμότητας των αγαθών που απαιτούνται για την επιβίωση και την εξέλιξη τους
τις Στρεβλώσεις που επιφέρει η παρουσία και οι δράσεις του ανθρώπινου είδους στην εξέλιξη του ζωτικού χώρου που το φιλοξενεί
τις Μεθόδους που αναπτύσσουν για την απόκτηση, αξιοποίηση και διάδοση γνώσεων και την μεταβίβασή τους από γενιά σε γενιά
το Κυβερνητικό Σύστημα που κατά καιρούς υιοθετείται για την διατήρηση της υπόστα¬σης των κοι-νωνιών, την διαμόρφωση της εξέλιξής τους και την διαχείριση των Διαδικασιών που εφαρμόζονται
Η πολιτική ανασκόπηση των Πολιτισμών
Οι ιδιότητες αυτές αποτελούν υποσύνολο μιας ευρύτερης έννοιας που περιγράφει συνοπτικά, αλλά και με απόλυτη ακρίβεια, το σύνολο των διαθέσιμων πληροφοριών για τα έργα και τις ημέρες μιας κοινωνίας από την στιγμή που εμφανίζεται μέχρι την διάλυση ή την ενσωμάτωσή της σε μια άλλη, περισσότερο ικανή να συνεχίσει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Η έννοια του Πολιτισμού προσδιορίζει το σύνολο των πληροφοριών που περιγράφουν τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που εφαρμόζει έναν συγκεκριμένο Συμβιωτικό Κανόνα, τα ιδιαίτερα γνωρίσματα αυτού του κανόνα καθώς και τα συλλογικά ή ατομικά, υλικά ή νοητικά επιτεύγματα των μελών της, καθορίζοντας με τον τρόπο αυτό μια συλλογική ταυτότητα που χαρακτηρίζει μοναδικά την υπόστασή της.
Μια εκτεταμένη ανασκόπηση της εξέλιξης των Πολιτισμών, βασισμένη στην λογική, στα συμπεράσματα σύγχρονων επιστημονικών εργασιών και στην σωρευμένη εμπειρία από την μέχρι τώρα πορεία της ανθρωπότητας, προσφέρει το αναγκαίο αποδεικτικό υλικό για την αποδοχή της εξόδου προς τα άστρα σαν την στρατηγικά μοναδική και ταυτόχρονα συλλογικά αποδεκτή απάντηση στο ερώτημα του «επόμενου βήματος». Η ανασκόπηση αυτή θα βοηθήσει παράλληλα στον εντοπισμό εκείνων των κοινωνικών χαρακτηριστικών και συμπεριφορών που θα πρέπει να εξαλειφθούν, να τροποποιηθούν ή να εξελιχθούν ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, ικανό να διαχειριστεί αποτελεσματικά ένα τέτοιο εγχείρημα.
Η διαθεσιμότητα και η ακρίβεια των πληροφοριών που περιγράφουν τους Πολιτισμούς που έχουν καταγραφεί από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους μέχρι σήμερα, σε συνάρτηση με το διοικητικό πλαίσιο που εφαρμόστηκε κατά την εξέλιξή τους, διαχωρίζουν αυτήν την ανασκόπηση σε τρεις περιόδους, την Προϊστορική, την Ηγεμονική και την Τεχνοκρατική.
Η Προϊστορική περίοδος αρχίζει με την παρουσία του ανθρώπινου είδους στην Γη και ολοκληρώνεται πριν από την εμφάνιση των πρώτων πόλεων. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η εξάπλωση του ανθρώπου σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την ύπαρξη δεκάδων χιλιάδων αυτόνομων κοινοτήτων λίγο πριν από την αρχή των ιστορικών χρόνων. Η εξέτασή της έχει σαν σκοπό την ανάδειξη του ρόλου που παίζουν μια σειρά από αρχέγονα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους στην διαμόρφωση των συμπεριφορών που συνθέτουν την σύγχρονη ταυτότητά του.
Η Ηγεμονική περίοδος ξεκινά με την συγκρότηση των πρώτων πόλεων και τερματίζεται με την εμφάνιση των πρώτων σύγχρονων κρατικών δομών. Εξετάζει τις ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν στην εξελικτική διαμόρφωση των κοινωνικών τάσεων και διοικητικών συστημάτων. Το ιδιαίτερο γνώρισμά της εντοπίζεται στον σταδιακό περιορισμό της αυτοδιάθεσης των προϊστορικών κοινοτήτων με την, σε αρκετές περιπτώσεις βίαιη, ένταξή τους σε μεγαλύτερα κοινωνικά και διοικητικά σχήματα, αποτέλεσμα της εκδήλωσης ηγεμονικών και επεκτατικών συμπεριφορών σε ορισμένες από τις κοινωνίες της προϊστορικής περιόδου.
Η Τεχνοκρατική περίοδος περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα από την εμφάνιση των πρώτων σύγχρονων κρατών μέχρι σήμερα. Εξετάζει την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών συστημάτων που εφαρμόζει η σύγχρονη ανθρωπότητα και των στρεβλώσεων που δημιουργεί η παρουσία της στην στον ζωτικό χώρο που την φιλοξενεί. Χαρακτηρίζεται από την συγκρότηση κρατικών δομών με βάση κοινωνικά χαρακτηριστικά που αναπτύχθηκαν στην διάρκεια της ηγεμονικής περιόδου και προσδιορίζονται, κατά κύριο λόγο, από την ανάδειξη της έννοιας του έθνους, από την ραγδαία εξέλιξη των επιστημών και τεχνολογιών και την διαρκώς αυξανόμενη εμπλοκή τους στα συστήματα διοίκησης, αλλά και από τις εκτενέστερες συγκρούσεις στην μέχρι τώρα ιστορία της ανθρωπότητας που είχαν σαν σκοπό την ανάληψη από συγκεκριμένα κράτη της παγκόσμιας επικυριαρχίας.
Η ανασκόπηση της πορείας των Πολιτισμών στην διάρκεια των περιόδων αυτών επικεντρώνεται, κατά κύριο λόγο, στις συνθήκες και τις πολιτικές επιλογές που επηρέασαν την διαμόρφωση των βασικών ιδιοτήτων που αναφέρονται παραπάνω και, σε δεύτερο επίπεδο, στην σημασία συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων που καθόρισαν την εξέλιξη της ανθρωπότητας.
Μια πολιτική απάντηση σε ένα πολιτικό πρόβλημα
Η επίλυση του οικουμενικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα προϋποθέτει την υιοθέτηση και εφαρμογή ενός συστήματος διακυβέρνησης που να είναι σε θέση να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα επί μέρους ζητήματα που το αποτελούν, δηλαδή την πληθυσμιακή έκρηξη, την ανεπάρκεια της διατροφικής αλυσίδας, την υποβάθμιση της ποιότητας του φυσικού περιβάλλοντος, την αλόγιστη οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό για την παγκόσμια επικυριαρχία κρατικών συνασπισμών και ιδιωτικών συμφερόντων.
Η ανάλυση του οικουμενικού προβλήματος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα ζητήματα που το αποτελούν είναι προϊόν των πολιτικών επιλογών που διαμορφώθηκαν το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και πηγάζουν από τις διάφορες εκφάνσεις του καπιταλιστικού συστήματος οργάνωσης των κοινωνιών που εφαρμόζει η συντριπτική πλειοψηφία των ηγεσιών του πλανήτη.
Η διαπίστωση αυτή οδηγεί στο απλό και λογικό συμπέρασμα ότι η αντιμετώπιση του οικουμενικού προβλήματος προϋποθέτει την αλλαγή των πολιτικών που δημιούργησαν και συντηρούν τα επί μέρους ζητήματα που το απαρτίζουν. Η αλλαγή αυτή συνεπάγεται την αντικατάσταση των σημερινών ηγεσιών με άλλες που να υιοθετούν ένα διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ανάπτυξη και εφαρμογή ενός διαφορετικού κυβερνητικού συστήματος.
Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσα από την σύνθεση μιας νέας πολιτικής και οικονομικής θεώρησης που θα θεμελιώνεται στα συμπεράσματα μιας αντίστοιχα αναθεωρημένης Πολιτικής Οικονομίας, αποδεδειγμένα εφαρμόσιμης και αποτελεσματικής. Μιας θεωρίας που να μπορεί να εκφραστεί πολιτικά, παρέχοντας τα απαραίτητα κοινωνικά κίνητρα για την αποδοχή της, και να υποστηρίζει τις απαραίτητες κοινωνικές μεταβολές ώστε να γίνει εκούσια, άρα δημοκρατικά, αποδεκτή από την πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη.
Το πρώτο βήμα για την διαμόρφωση αυτής της Νέας Πολιτικής είναι ο ακριβής προσδιορισμός του περιεχομένου που αποδίδεται στις ιδιότητες που συνθέτουν τα κριτήρια αξιολόγησης της μέχρι τώρα πορείας της ανθρωπότητας καθώς και ορισμένων βασικών εννοιών που θα συγκροτήσουν τον πυρήνα της.
Σχετικά θέματα
Η εμφάνιση της ικανότητας σύνθεσης και ανταλλαγής λογικών συνειρμών αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα διαχωρισμού του ανθρώπινου είδους από τα υπόλοιπα έμβια όντα και σηματοδοτεί την απαρχή μιας αλυσίδας βιολογικών εξελίξεων που ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του ανθρώπου σε εν δυνάμει επικυρίαρχο του πλανήτη.
Το πρωταρχικό στοιχείο που διαμορφώνει μια κοινωνία είναι ο Συμβιωτικός Κανόνας που εφαρμόζει, καθώς οι διατάξεις του καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, την συλλογική τους δράση και τις συνθήκες μετατροπής των ένστικτων τους σε κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές.
Η επικυριαρχία του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του στο μοναδικό όν που έχει την ικανότητα να συνθέτει διαδικασίες και να αναπτύσσει τεχνολογίες, στοιχεία που συνέβαλαν καταλυτικά στην μέχρι τώρα εξέλιξή του.
Η επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος από την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και την εξέλιξη των τεχνολογιών εκφράζεται από την διαρκώς αυξανόμενη καταγραφή μη αναστρέψιμων μεταβολών της φυσικής ισορροπίας που προκαλούνται από την άναρχη άσκηση κάθε μορφής διαδικασιών και την απληστία που χαρακτηρίζει τις οικονομικές επιδιώξεις της ανθρωπότητας.
Η Γνώση είναι το σημαντικότερο εφόδιο που διαθέτει η ανθρωπότητα για να αντιμετωπίσει το οικουμενικό πρόβλημα καθώς είναι απαραίτητη για την κατανόηση των επιπτώσεων που έχει στην εξέλιξή της, και την διαμόρφωση των μεθόδων και των μηχανισμών που είναι αναγκαίοι για την επίλυσή του.
Η Ανθρωπότητα καλείται να διατυπώσει ένα νέο διοικητικό πλαίσιο ικανό να διαμορφώνει ορθολογικά τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, να βελτιστοποιεί την αποτελεσματικότητα των δραστηριοτήτων της και να προσδιορίζει την εξέλιξή της σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον που την φιλοξενεί.