Τελευταία ενημέρωση : 05/02/2012
Η εμφάνιση της ικανότητας σύνθεσης και ανταλλαγής λογικών συνειρμών αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα διαχωρισμού του ανθρώπινου είδους από τα υπόλοιπα έμβια όντα και σηματοδοτεί την απαρχή μιας αλυσίδας βιολογικών εξελίξεων που ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του ανθρώπου σε εν δυνάμει επικυρίαρχο του πλανήτη.
Η επισκόπηση της εμφάνισης του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη και της εξελικτικής διαδικασίας που προσδιορίζει την μέχρι σήμερα πορεία του παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την κατανόηση της φύσης του και του τρόπου που λειτουργούν οι ανθρώπινες κοινωνίες. Πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την διαμόρφωση ενός κυβερνητικού συστήματος που επιδιώκει την συναινετική αλλά και αποτελεσματική διαχείριση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Οι μακρινοί βιολογικοί πρόγονοι του ανθρώπου ήταν ανώτερα θηλαστικά που ανήκαν στην οικογένεια των μεγάλων πιθήκων και ζούσαν σε αγέλες. Η εμφάνιση των πρώτων ανθρωποειδών είναι το αποτέλεσμα ενός φυσικού μετασχηματισμού, δηλαδή μιας γενετικής μετάλλαξης, που παρουσιάστηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια σε κάποια από αυτά τα θηλαστικά στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής Αφρικής. Το τελικό προϊόν της μέχρι τώρα εξέλιξης αυτής της μετάλλαξης είναι ο σύγχρονος άνθρωπος, όπως τον αναγνωρίζουμε και τον προσδιορίζουμε σήμερα.
Η ιστορία της ανθρωπότητας ξεκινάει από την στιγμή που σε κάποια από αυτά τα ανθρωποειδή εμφανίζεται η ικανότητα να επεξεργάζονται τα ερεθίσματα που δέχονται από το περιβάλλον τους χρησιμοποιώντας ορισμένες λειτουργίες του εγκεφάλου τους που ήταν πιο πολύπλοκες από την απλή εφαρμογή των ενστίκτων και την μάθηση μέσα από την επανάληψη που συνήθως χαρακτηρίζει τα ανώτερα θηλαστικά.
Η ικανότητα μιας πιο σύνθετης επεξεργασίας αυτών των ερεθισμάτων εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα μιας νέας εγκεφαλικής λειτουργίας, της νόησης, δηλαδή της κριτικής αξιολόγησης και επεξεργασίας των πληροφοριών που προέρχονται από το περιβάλλον και της εξαγωγής συμπερασμάτων σχετικών με το περιεχόμενό τους. Άμεση συνέπεια αυτής της λειτουργίας είναι η βελτίωση και επέκταση της ικανότητας μάθησης με την εμφάνιση πιο ανεπτυγμένων διεργασιών απομνημόνευσης, ανάκλησης και συνδυαστικής χρήσης των πληροφοριών και των συμπερασμάτων που σχετίζονται με αυτές.
Η εξέλιξη της νόησης έχει σαν συνέπεια την σταδιακή ανάπτυξη της λογικής, μιας διαδικασίας που επιτρέπει την διαμόρφωση σύνθετων σκέψεων και αφηρημένων συλλογισμών που οδηγούν στην διατύπωση γενικεύσεων και έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα την σύνθεση συνειρμών, δηλαδή ακολουθιών επαγωγικών συμπερασμάτων. Η ανάπτυξη της νόησης και της λογικής είναι τα στοιχεία εκείνα που θεμελιώνουν την υπεροχή των συγκεκριμένων ανθρωποειδών απέναντι στα υπόλοιπα έμβια όντα του πλανήτη.
Αποτέλεσμα της παρουσίας και της πρώιμης εξέλιξης των νοητικών λειτουργιών του ανθρώπου είναι η ανάπτυξη των βασικών δεξιοτήτων που συνέβαλαν αποφασιστικά στην επιβίωσή του, δεξιοτήτων όπως η δημιουργία των πρώτων εργαλείων και όπλων από πέτρες και κόκκαλα ζώων, η ελεγχόμενη χρήση της φωτιάς και η χρήση φυσικών υλικών για την προστασία του από τις καιρικές συνθήκες και το άμεσο περιβάλλον.
Οι διαρκείς γενετικές μεταλλάξεις του ανθρώπινου είδους και η εξέλιξη αυτών των πρώιμων νοητικών λειτουργιών κατέληξαν στην εμφάνιση του πρώτου «σύγχρονου» ανθρώπου. Εμφάνιση που συνοδεύεται από την κορύφωση των σχετικών με την νόηση μεταλλάξεων, με πιο σημαντική την ανάπτυξη της φωνητικής επικοινωνίας μεταξύ των μελών μιας αγέλης πρωτανθρώπων. Μια λειτουργία που ενδυνάμωσε την συνεργασία μεταξύ των μελών της παρέχοντας την δυνατότητα ευκολότερης ανταλλαγής πληροφοριών και, σε επόμενο στάδιο, ολοκληρωμένων λογικών συνειρμών.
Οι αντιθέσεις της έλλογης φύσης του ανθρώπινου είδους με συμπεριφορές που προκύπτουν σαν έκφραση των ενστίκτων του ή των ιδεοληψιών που προκύπτουν από την αδυναμία του να εξηγήσει με την λογική τα φυσικά φαινόμενα που παρατηρεί, οριοθετούν το πλαίσιο των κοινωνικών αντιπαραθέσεων που διαμόρφωσαν την εξέλιξη της ανθρωπότητας από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα. Μια εξέλιξη που χαρακτηρίζεται από μια αλληλουχία περιόδων ακμής και παρακμής των Πολιτισμών που δημιούργησαν οι κοινωνίες των ανθρώπων.
Η ανασκόπηση της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών οδηγεί στην διαπίστωση ενός παράδοξου που προκύπτει από την παρατήρηση ότι ενώ ιστορικά αναγνωρίζονται σαν περίοδοι ακμής των Πολιτισμών εκείνες που η λογική, η ηθική και η δικαιοσύνη υπερτερεί των ενστικτωδών παρορμήσεων και των κάθε μορφής ιδεοληψιών, στην σύγχρονη παγκόσμια καθημερινότητα οι αξίες αυτές υποτάσσονται στην υπηρέτηση σκοπιμοτήτων που πηγάζουν από ανάλογες ενστικτώδεις παρορμήσεις ή ιδεοληψίες, γεγονός που αναδεικνύει τα παρακμιακά χαρακτηριστικά των ανθρωπινών κοινωνιών στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα.
Οι συνθήκες που διαμόρφωσαν την μέχρι τώρα πορεία του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη οριοθετούνται από την διαρκή αντιπαράθεση της έλλογης φύσης του με συμπεριφορές που προκύπτουν σαν έκφραση των ενστίκτων και των ιδεοληψιών του.
Η κατανόηση των κοινωνικών συμπεριφορών του ανθρώπου και των συνθηκών που τις διαμορφώνουν είναι απαραίτητη για την διατύπωση της Νέας Πολιτικής καθώς παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που σχετίζονται με τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις που προκαλούν.
Σχετικά θέματα
Η πρόταση του «Δρόμου προς τα Άστρα» σαν μια λύση στο οικουμενικό πρόβλημα της ανθρωπότητας συνεπάγεται την διατύπωση ενός αποδεικτικού πλαισίου που να θεμελιώνει απόλυτα την αναγκαιότητα της και την διαμόρφωση ενός νέου συστήματος διακυβέρνησης ικανού να την υλοποιήσει.
Το πρωταρχικό στοιχείο που διαμορφώνει μια κοινωνία είναι ο Συμβιωτικός Κανόνας που εφαρμόζει, καθώς οι διατάξεις του καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, την συλλογική τους δράση και τις συνθήκες μετατροπής των ένστικτων τους σε κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές.
Η επικυριαρχία του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη ολοκληρώνεται με την ανάδειξη του στο μοναδικό όν που έχει την ικανότητα να συνθέτει διαδικασίες και να αναπτύσσει τεχνολογίες, στοιχεία που συνέβαλαν καταλυτικά στην μέχρι τώρα εξέλιξή του.
Η επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος από την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και την εξέλιξη των τεχνολογιών εκφράζεται από την διαρκώς αυξανόμενη καταγραφή μη αναστρέψιμων μεταβολών της φυσικής ισορροπίας που προκαλούνται από την άναρχη άσκηση κάθε μορφής διαδικασιών και την απληστία που χαρακτηρίζει τις οικονομικές επιδιώξεις της ανθρωπότητας.
Η Γνώση είναι το σημαντικότερο εφόδιο που διαθέτει η ανθρωπότητα για να αντιμετωπίσει το οικουμενικό πρόβλημα καθώς είναι απαραίτητη για την κατανόηση των επιπτώσεων που έχει στην εξέλιξή της, και την διαμόρφωση των μεθόδων και των μηχανισμών που είναι αναγκαίοι για την επίλυσή του.
Η Ανθρωπότητα καλείται να διατυπώσει ένα νέο διοικητικό πλαίσιο ικανό να διαμορφώνει ορθολογικά τις σχέσεις μεταξύ των μελών της, να βελτιστοποιεί την αποτελεσματικότητα των δραστηριοτήτων της και να προσδιορίζει την εξέλιξή της σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον που την φιλοξενεί.