«Κοινωνία των Ανθρώπων» : Ο μετασχηματισμός μιας αγέλης
Η ανθρώπινη κοινωνία πρωτοεμφανίζεται πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια όταν τα μέλη μιας αγέλης ανθρωποειδών όρισαν και εφάρμοσαν τον πρώτο έλλογο Συμβιωτικό κανόνα. Από τότε προσδιορίζει την ειδοποιό διαφορά του ανθρώπινου είδους από τα υπόλοιπα «ανώτερα» θηλαστικά, διαφορά που σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται δύσκολα διακριτή …
Αυτές τις μέρες διεξάγεται η Δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις...
Παρακαλώ ζητήσετε από φίλους και γνωστούς σας να υπογράψουν στο http://www.greece.org/blogs/wwii/
Παρακαλώ ζητήσετε από φίλους και γνωστούς σας να υπογράψουν στο http://www.greece.org/blogs/wwii/
Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας συναντάς κάθε λογής ανθρώπους, απ τον ναρκομανή με το άδειο βλέμμα που λουφάζει σε κάποιο παγκάκι αναζητώντας την δόση του, μέχρι, πράγμα πάρα πολύ σπάνιο, κάποιον υπουργό να πηγαίνει στο γραφείο του. Το παράξενο είναι ότι και το βλέμμα του υπουργού υπάρχουν φορές που είναι το ίδιο άδειο με το βλέμμα εκείνου του τύπου στο παγκάκι.
Για να προσδιορίσουμε χρονικά μια γενιά ανθρώπων δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ένα μεμονωμένο γεγονός στο οποίο ΔΕΝ συμμετείχε η πλειοψηφία των ανθρώπων που ανήκουν σ’ αυτήν την γενιά.
Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας φαίνεται ότι αποφάσισαν να βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα των τριών τελευταίων χρόνων, να πάρουν ριζικά μέτρα για να αντιμετωπίσουν το Ελληνικό ζήτημα ως μέρος της γενικότερης ευρωπαϊκής οικονομικής πραγματικότητας, ή να απομονώσουν, ακόμη και να αφαιρέσουν, το «καρκίνωμα» της Ελληνικής οικονομίας από το σώμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κι εκεί που λέγαμε λίγο ακόμα και τη γυρίσαμε τη ρόδα, εκεί που το φως στην άκρη του τούνελ φαινόταν πια τεράστιο, εκεί που νιώθαμε ότι τόσων χρόνων προσωπικές-οικογενειακές θυσίες έβρισκαν τη δικαίωσή τους, ήρθε η σφαλιάρα…
Άντε τώρα να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Άντε να συγκρίνεις την αυθεντικότητα της λαϊκής αντάρας του Ελύτη με το συνονθύλευμα των ταξιτζήδων με τους οπαδούς του Ηρακλή. Άντε να αντιπαραβάλεις το «ένα – ένα – τέσσερα» και το «Πολυτεχνείο» με τους «μασκοφόρους» και τους «φοιτητές» μιας ανύπαρκτης εδώ και πολλά χρόνια ΕΦΕΕ ή ΕΣΕΕ. Άντε να συγκρίνεις τα «Λαυρεωτικά» ή «τα εργατικά του 36» με τις σημερινές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.
Το κυρίαρχο ερώτημα των ημερών προσδιορίζεται εννοιολογικά από τον πάτο ενός βαρελιού. Με άλλα λόγια η κατάσταση της χώρας και όλων όσων έτυχε να ζουν ή να δραστηριοποιούνται στα όρια της επικράτειάς της, είτε αυτοί είναι Έλληνες πολίτες, είτε μετανάστες, λαθραίοι ή όχι, είτε ξενομερίτες, με την όποια έννοια της λέξης, προσδιορίζεται από την ευτελή αξία μερικών κοματιών ξύλου. Χάθηκε μια πιο εύστοχη παρομοίωση ;
Χθες το βράδυ έβλεπα στις ειδήσεις ένα βουλευτή να προσπαθεί να εξηγήσει γιατί άλλαξε κόμμα τρεις φορές μέσα στον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Και να προσπαθεί να πείσει ότι επιτέλους βρήκε το πολιτικό πλαίσιο που «εναρμονίζεται» απόλυτα με τις προσωπικές του πεποιθήσεις …
Το 1942, στα μέσα του 2ου παγκόσμιου πόλεμου, ο Ισαάκ Ασίμοφ έγραψε το «Runaround», ένα διήγημα που έγινε σημείο αναφοράς για την λεγόμενη «λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας». Στο διήγημα αυτό πρωτοδιατύπωσε τους νόμους της ρομποτικής, νόμοι που καθορίζουν τους κανόνες συνύπαρξης των ανθρώπων με τις «έξυπνες μηχανές», τα ρομπότ.
Ανήκω σε εκείνη τη γενιά που πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στις δεκαετίες του 60 και του 70. Τις δεκαετίες της σιωπής.