Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Ο λόγος ο μικρός, ο μέγας ...

Τελευταία ενημέρωση : 20/08/2011
Χθες το βράδυ έβλεπα στις ειδήσεις ένα βουλευτή να προσπαθεί να εξηγήσει γιατί άλλαξε κόμμα τρεις φορές μέσα στον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Και να προσπαθεί να πείσει ότι επιτέλους βρήκε το πολιτικό πλαίσιο που «εναρμονίζεται» απόλυτα με τις προσωπικές του πεποιθήσεις …
Εκείνη τη στιγμή μου ήρθαν στο νου δύο λόγοι κάποιων άλλων πολιτικών, ο ένας πριν από χρόνια και ο άλλος πρόσφατα. Και ένοιωσα ντροπή… και μια απέραντη οργή να με πλημυρίζει.
Ο πρώτος λόγος ήταν η προσφώνηση του Κωστή Στεφανόπουλου προς τον πρόεδρο Κλίντον.
Μου ήρθε στο νου επειδή εξηγούσε με απλότητα και σαφήνεια προς το τότε πλανητάρχη την αναγκαιότητα να βάζουμε τις θεμελιώδεις κοινωνικές και πολιτικές αξίες πάνω από οποιαδήποτε σκοπιμότητα …
Ο δεύτερος ήταν ο πρόσφατος «επετειακός» λόγος του Κάρολου Παπούλια για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Μου ήρθε στο νου γιατί έδειχνε προς όλους με πολύ απλά λόγια πώς θα πρέπει να πορευόμαστε σαν κράτος και σαν κοινωνία …
Ντράπηκα, γιατί αυτές οι παρακαταθήκες δύο έντιμων και με ήθος πολιτικών ακυρώθηκαν τόσο βάναυσα από έναν πολίτη που χειμάζεται από την έλλειψη αυτών ακριβώς των ευγενών χαρακτηριστικών.
Ντράπηκα, γιατί τρία λεπτά τηλεοπτικού χρόνου ήταν αρκετά για να αποδείχθεί πόσο εύκολα υπερισχύει η πολιτική σκοπιμότητα της πολιτικής ευθύνης και συνέπειας.
Ντράπηκα γιατί αυτό που έβλεπα μπροστά μου είναι το αποτέλεσμα της Ελληνικής Παιδείας των τελευταίων τριάντα χρόνων που μοναδικό της μέλημα είναι να προκρίνει την ατομικότητα και την επικράτηση του προσωπικού οφέλους έναντι του κοινωνικού.
Ντράπηκα γιατί στο κανάλι που προέβαλε την είδηση, αυτό ήταν το μοναδικό θέμα της ημέρας που η ουσία του δεν σχολιάστηκε καθόλου από τους παρουσιαστές των ειδήσεων.
Οργίστηκα γιατί έβλεπα, μέσα από ένα συνονθύλευμα κοινοτοπιών, τσιτάτων και πολιτικών αποφθεγμάτων καφενειακού επιπέδου, να ξεδιπλώνεται μπροστά μου η κύρια αιτία όλων όσων υφίσταμαι σήμερα, έβλεπα την αυτής εξοχότητα την πολιτική ανεπάρκεια σε όλο της το μεγαλείο.
Οργίστηκα γιατί έβλεπα το ένστικτο της επιβίωσης του ενός να μετατρέπεται σε πραγματικό χρόνο σε πρόθεση αφανισμού των υπολοίπων.
Μα περισσότερο απ’ όλα οργίστηκα γιατί έβλεπα να έρχεται πάλι ένας πολύ δύσκολος χειμώνας και τους πολιτικούς να γυρίζουν από τις διακοπές τους ακριβώς όπως έφυγαν, φέρνοντας μαζί και τον απελπιστικά ηχορυπαντικό πολιτικό λόγο τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: