Τελευταία ενημέρωση : 30/11/2011
Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων είναι μια από τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχουμε δεσμευτεί να υλοποιήσουμε σαν χώρα για να «τιμήσουμε» την σειρά των μνημονίων που συνομολογούμε εδώ και δύο σχεδόν χρόνια με τους δανειστές μας. Το μόνο επάγγελμα που σκόπιμα και μόνιμα παραλείπεται από την λίστα αυτών που πρέπει να «απελευθερωθούν» είναι εκείνο του πολιτικού.
Το αίτημα στο οποίο αυθόρμητα συμφωνεί το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων αυτής της χώρας είναι ή αλλαγή του πολιτικού προσωπικού που τους εκπροσωπεί. Αλλαγή που έχει να κάνει τόσο με τα πρόσωπα που απαρτίζουν το πολιτικό σύστημα όσο και με τις πολιτικές που εκφράζουν. Αλλαγή που σκοντάφτει στο πιο κλειστό από όλα τα επαγγέλματα, εκείνο του πολιτικού.
Οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί έχουν αποδειχθεί από την εμπειρία των τελευταίων τριάντα επτά χρόνων, αλλά και από το ποιόν του πολιτικού προσωπικού που τους στελεχώνει, ότι είναι απόλυτα απρόθυμοι αλλά και ανίκανοι να συμβάλλουν σε μια τέτοια αλλαγή. Στο σύνολό τους και χωρίς καμία εξαίρεση, είτε έχουν ήδη κυβερνήσει, είτε όχι.
Το πολιτικό σύστημα έχει διασφαλίσει με περισσή φροντίδα το επαγγελματικό του μέλλον κάνοντας το επάγγελμα του πολιτικού την δυσκολότερα προσπελάσιμη δραστηριότητα στην χώρα, δημιουργώντας στεγανά που κανένας πολίτης που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να παραβιάσει.
Πολλοί θα πουν ότι η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι επάγγελμα, είναι κάτι άλλο. Κάτι σαν υποχρέωση, σαν λειτούργημα, σαν εκπλήρωση οραμάτων και επιστέγασμα μιας άξιας και ενάρετης συμμετοχής στις κοινωνικές διεκδικήσεις. Έτσι θα έπρεπε να είναι ή θα μπορούσε να είναι, αλλά μια ματιά στην πολιτική πραγματικότητα εύκολα πείθει για το αντίθετο.
Το σημαντικότερο πράγμα που θα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να του επιτραπεί η είσοδος στο κλαμπ των πολιτικών είναι να υπογράψει μνημόνιο υπακοής και συνεργασίας με το Σύστημα Εξουσίας που κυβερνά την χώρα, δηλαδή να αποκτήσει ένα πολιτικό ή οικονομικό προστάτη («προαγωγό») που να μπορεί να του εξασφαλίσει ένα δίαυλο επικοινωνίας με κάποιο πολιτικό σχηματισμό και να «πείσει» για την εκλογή του αυτούς τους «ηλίθιους» που κατοικούν σ’ αυτήν την χώρα. Διαφορετικά αποκτά πολύ εύκολα την ταμπέλα του γραφικού.
Η αλήθεια του παραπάνω ισχυρισμού αποδεικνύεται εύκολα αν ακολουθήσουμε την πορεία ανάδειξης οποιουδήποτε από τους «τρακόσους» που συγκροτούν το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, και μπορεί να επιβεβαιωθεί από οποιονδήποτε έτυχε ποτέ να συμμετάσχει σε κομματικές διαδικασίες.
Τι θα συμβεί όμως αν κάποιος θελήσει να παρακάμψει αυτό το Σύστημα Εξουσίας και να εκφράσει την πρόθεση του να συμμετέχει στην διαχείριση των κοινών; Με την προϋπόθεση βέβαια ότι έχει το μυαλό του στην θέση του, έχει συγκεκριμένη πολιτική άποψη και την αποδεδειγμένη ικανότητα να την υλοποιήσει, και τέλος έχει πάρει την απόφαση ότι δεν θα αποτελέσει, με οποιονδήποτε τρόπο, εξάρτημα του παραπάνω συστήματος.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχει λευκό ποινικό μητρώο, πράγμα που σημαίνει ότι αν κάποια στιγμή στην ζωή του έκανε μια οποιαδήποτε ποινικά κολάσιμη πράξη, και πλήρωσε γι’ αυτήν, δεν του επιτρέπεται, εφ όρου ζωής, η συμμετοχή του στην πολιτική. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σπάνια δίνει χάρες για τέτοιους λόγους, εκτός συγκεκριμένων «γνωστών» εξαιρέσεων.
Δεύτερο, θα πρέπει να ξέρει ότι η πιθανότητα να εκλεγεί είναι ελάχιστη με βάση τα όσα προβλέπει ο εκάστοτε εκλογικός νόμος, το πρώτο επίπεδο ασφάλειας του πολιτικού συστήματος.
Τρίτο, θα πρέπει να βρει τον τρόπο να ενημερώσει τους συμπολίτες του για την πρόθεσή του. Δηλαδή, να πείσει τα μέσα ενημέρωσης να του επιτρέψουν αυτήν την επικοινωνία. Γεγονός που στις περισσότερες περιπτώσεις συνεπάγεται συγκεκριμένα ανταλλάγματα τα οποία αυτόματα διαβάλλουν την ακεραιότητά και την ανεξαρτησία του σαν άτομο αλλά και σαν πολιτικό πρόσωπο, ενώ ακυρώνουν την πρόθεσή του για πολιτική ανεξαρτησία.
Τέταρτο, θα πρέπει να διαθέσει ένα σημαντικό ποσό για τα έξοδα της προεκλογικής εκστρατείας, που, όσο περιορισμένα και να είναι, δεν καλύπτονται από την οικονομική δυνατότητα του μέσου πολίτη αυτής της χώρας.
Πέμπτο, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για να υποστεί τον βιασμό της προσωπικότητας, της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής και της όποιας αξιοπρέπειας διαθέτει για να ικανοποιήσει την περιέργεια και τις ορέξεις των απανταχού «ειδημόνων» του πολιτικού σχολιασμού που «καλοπροαίρετα» θα ασκήσουν κριτική σε οτιδήποτε αφορά το άτομό του εκτός από τις πολιτικές του θέσεις.
Έκτο και πιο σημαντικό, θα πρέπει να πείσει τους πολίτες για τις προθέσεις και τις ικανότητές του ώστε να τον τιμήσουν με την ψήφο τους. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είναι το μόνο που θα ήταν υποχρεωμένος/η να κάνει αν δεν υπήρχαν όσα προηγούμενα αναφέρονται.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη σ’ αυτήν την χώρα άνθρωποι που συγκεντρώνουν όλα τα εχέγγυα για να στελεχώσουν το πολιτικό προσωπικό που χρειάζεται για να ξεπεραστεί η κρίση των τελευταίων χρόνων. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται έξω από τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς, ίσως ορισμένοι και μέσα σ’ αυτούς. Άνθρωποι που μπορούν πραγματικά να οδηγήσουν την χώρα σε καλύτερες μέρες με λιγότερη διαφθορά, περισσότερη αξιοκρατία και ορθολογική σκέψη.
Αυτό που κάνει τους περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους να αποστρέφονται την εμπλοκή τους στην πολιτική είναι η πραγματικότητα που περιγράφει όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της χώρας, ανεξάρτητα από την θέση τους στο πολιτικό στερέωμα και τις επί μέρους πολιτικές διαφοροποιήσεις τους.
Όλα λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουν από την ριζική αναμόρφωση αυτών των κομμάτων, αναμόρφωση που να ξεκινάει από την διατύπωση ενός νέου πολιτικού λόγου που να εγγυάται την ικανοποίηση του κύριου αιτήματος της κοινωνίας, της κάθαρσης των κομματικών μηχανισμών, και να καταλήγει στην ουσιαστική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού τους.
Η ριζική αναμόρφωση της ταυτότητας των πολιτικών σχηματισμών και η ουσιαστική κάθαρση των κομματικών δομών με την παράλληλη εξαγγελία ενός πραγματικά νέου κοινωνικού οράματος είναι οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες που μπορούν να αναστρέψουν την πορεία εξαθλίωσης που ακολουθεί η Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου