Αντιμέτωποι με την πραγματικότητα

Τελευταία ενημέρωση : 13/08/2011

Από τον Σεπτέμβρη του 2008 ζούμε μια κρίση που ξεκίνησε από την κατάρρευση ενός χρηματιστηριακού κατασκευάσματος και έχει καταλήξει σε μια γενικότερη αμφισβήτηση του παγκόσμιου πολιτικού και οικονομικού συστήματος.

Μέρος αυτής της κρίσης αποτελεί και το Ελληνικό ζήτημα, δηλαδή η αποκάλυψη ότι η ευμάρεια που απολαμβάναμε για δέκα σχεδόν χρόνια, από την είσοδό μας στο ευρώ και μετά, στηρίχτηκε σε δανεικά, απάτες, φοροκλοπές και παραποίηση δημοσιονομικών στατιστικών στοιχείων.

Οι πολιτικοί έχουν αποτύχει

Η διαπίστωση αυτή ακούγεται όλο και πιο συχνά και από κάθε κατεύθυνση, από δημοσιογράφους, οικονομολόγους, κάθε είδους αναλυτές, πανεπιστημιακούς δάσκαλους, αλλά πρώτα απ’ όλα από τους απλούς ανθρώπους που καλούνται να σηκώσουν μόνοι τους το βάρος της άθλιας καθημερινότητας που ζούμε.

Αποτελεί την εύκολη απάντηση στο γιατί της σημερινής μας εξαθλίωσης. Έχει γίνει όμως τόσο κοινότυπη πια που σχεδόν καταντάει βαρετή. Γιατί κρύβει μέσα της μια υποψία σκοπιμότητας και μια τεράστια ασάφεια.

Οι πολιτικοί έχουν αποτύχει γιατί εκφράζουν και υλοποιούν ένα διακυβερνητικό σύστημα που έχει αποτύχει.

Η δεύτερη αυτή διαπίστωση βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα όντας ταυτόχρονα πιο τρομακτική και αδυσώπητη. Όμως δεν υποκρύπτει σκοπιμότητες και είναι απόλυτα σαφής.

Μας προειδοποιεί ότι έχουμε οικοδομήσει ένα σύστημα πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης που βρίσκεται πολύ κοντά στην κατάρρευση. Όχι μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα σαν σύνολο.

Στην οικοδόμηση αυτού του συστήματος έχουμε συμβάλει όλοι, οι πολιτικές ηγεσίες, η δικαιοσύνη, οι μεγιστάνες της παγκόσμιας οικονομίας, τα μέσα ενημέρωσης, όλοι εμείς οι πολίτες, στον βαθμό που με οποιοδήποτε τρόπο συμμετέχουμε σ’ αυτό ή ανεχόμαστε την ύπαρξή του.

Μπορεί ν’ αλλάξει αυτή η πραγματικότητα ;

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ρητορικό ερώτημα. Στο σημείο που είμαστε η αλλαγή δεν τίθεται σαν επιλογή, υποβάλλεται ως αίτημα. Αίτημα που απευθύνεται προς όλους τους παραπάνω.

Γιατί η ιστορία μας έχει μέχρι τώρα διδάξει ότι τέτοιου είδους κρίσεις γίνονται συνήθως αφορμή για μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Αλλαγές που στις περισσότερες περιπτώσεις τελικά αποβαίνουν σε βάρος των κοινωνιών που τις επιχειρούν ανοργάνωτα, ωφελώντας μόνο συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Μπορούμε να επηρεάσουμε τις επερχόμενες αλλαγές ;

Θεωρητικά ναι.

Έχουμε σαν πολίτες την απαιτούμενη δύναμη να επιβάλουμε κοινωνικά δίκαιες αλλαγές. Κάθε μορφής αλλαγές. Από το να αλλάξουμε την μιζέρια της καθημερινότητάς μας μέχρι να το να διαμορφώσουμε ένα νέο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Αρκεί να καταλάβουμε τι πραγματικά φταίει, να οργανωθούμε και να διατυπώσουμε σαφείς προτάσεις στην γλώσσα που οι πολιτικοί, οι οικονομικοί παράγοντες και γενικότερα οι διαχειριστές του υπάρχοντος συστήματος καταλαβαίνουν, δηλαδή στην γλώσσα της διεκδίκησης και της συμμετοχής στην εξουσία.

Μπορούμε σαν πολίτες να διαμορφώσουμε λύσεις ;

Ναι, υπό όρους και προϋποθέσεις. Αν δράσουμε συλλογικά, αν καταγράψουμε τα προβλήματα, αν τα ιεραρχήσουμε, αν πούμε την γνώμη μας για το πώς θέλουμε να λυθούν. Με θέσεις και στοχευμένες κινήσεις. Με προτάσεις ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες. Και πάνω απ’ όλα αν ασκήσουμε πίεση όπου χρειάζεται για να γίνουν οι προτάσεις μας αποδεκτές.

Στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε αυτό το υποθετικό «ΑΝ» σε ένα υποχρεωτικό «ΝΑ». Και να το απευθύνουμε προς όλους όσους θα εκφράσουν από εδώ και μπρός την πρόθεση να διαχειριστούν τις τύχες μας.

Είτε αυτή η πρόθεση είναι καλοπροαίρετη, είτε όχι …