Τελευταία ενημέρωση : 05/02/2012
Η εμφάνιση νεώτερων και περισσότερο εξελιγμένων βιολογικά κλάδων του ανθρώπινου είδους δημιουργεί αλλεπάλληλα κύματα μετακινήσεων που συναντούν τις ήδη υπάρχουσες κοινωνίες και είτε αναμιγνύονται μαζί τους, ανανεώνοντας τα γενετικά χαρακτηριστικά τους, είτε τις οδηγούν στην εξαφάνιση μέσα από την πρώτη περίοδο γενικευμένων συγκρούσεων που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Η εφαρμογή του φυσικού νόμου για την επικράτηση του ισχυρότερου ακολουθεί το ανθρώπινο είδος από τα πρώτα του βήματα. Τα πρώτα ανθρωποειδή έπρεπε να προστατεύουν τους εαυτούς τους από τις επιθέσεις άλλων ζώων, συνήθως ισχυρότερων, αλλά και από τις προσπάθειες άλλων ανθρωποειδών να διεκδικήσουν τον ζωτικό τους χώρο.
Η σταδιακή αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και η διασπορά του στην επιφάνεια του πλανήτη φέρνει όλο και συχνότερα σε αντιπαράθεση διάφορες ομάδες, που διεκδικούν μια συγκεκριμένη περιοχή κυνηγιού ή εύφορης βλάστησης. Αντιπαραθέσεις που εντείνονται, με την πάροδο του χρόνου, εξ αιτίας του νομαδικού τρόπου ζωής των πρώτων κοινωνιών, καθώς όλο και συχνότερα συμβαίνει μια ομάδα να παραβιάζει την περιοχή μιας άλλης.
Οι αντιπαραθέσεις αυτές έχουν ορισμένες φορές σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση βίαιων συρράξεων μεταξύ των πρωτόγονων κοινωνιών και την απώλεια πολύτιμου έμψυχου δυναμικού. Η εμπειρία των συρράξεων, και ιδιαίτερα η ύπαρξη θυμάτων, έχει σαν αποτέλεσμα την ανάδειξη δεξιοτήτων και μέσων που είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, όπως η κατασκευή οπλισμού και η εξοικείωση στην χρήση του, η σχεδίαση και εφαρμογή στρατηγικών και γενικότερα η ενσωμάτωση στον Συμβιωτικό Κανόνα βασικών διατάξεων διαχείρισης των αντιπαραθέσεων και διεξαγωγής των συρράξεων.
Η διαρκής εξέλιξη του ανθρώπινου είδους με την εμφάνιση νεότερων και περισσότερο εξελιγμένων φύλων δημιουργεί αλλεπάλληλα κύματα μετακινήσεων, που συναντούν τους ήδη υπάρχοντες κατοίκους μιας περιοχής και είτε αναμιγνύονται μαζί τους, ανανεώνοντας τα γενετικά χαρακτηριστικά τους, είτε τους οδηγούν στην εξαφάνιση και καταλαμβάνουν τις εκτάσεις τους. Αυτή η πρώτη γενικευμένη περίοδος συγκρούσεων του ανθρώπινου είδους επιταχύνει την εξελικτική διαδικασία και σταδιακά εξαφανίζει τα ασθενέστερα ή λιγότερο εξελιγμένα είδη.
Η εμφάνιση των πρώτων οικισμών περιορίζει αρχικά αυτές τις αντιπαραθέσεις, αφού είναι απόρροια του περιορισμού των μετακινήσεων, της προσεκτικής επιλογής του χώρου εγκατάστασης και του σχετικά μικρού πληθυσμού του ανθρώπινου είδους σε σχέση με την έκταση του πλανήτη. Η άποψη αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι, τα ευρήματα κατεστραμμένων από επιδρομές οικισμών αυτής της περιόδου είναι ελάχιστα σε σχέση με τον συνολικό αριθμό όσων έχουν ανακαλυφθεί.
Η εξημέρωση ζώων που βοηθούν τις μετακινήσεις του ανθρώπου, όπως το άλογο, και η ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας που παρέχει την δυνατότητα υπέρβασης μεγάλων υδάτινων εμποδίων, συντελεί στην διεύρυνση των γνώσεων που διαθέτει για τον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο που τον περιβάλλει. Οι γνώσεις αυτές τον οδηγούν στην ανακάλυψη της ύπαρξης άλλων κοινωνιών με παρόμοιους ή διαφορετικούς Συμβιωτικούς Κανόνες, συνήθειες και ασχολίες, κάνοντάς τον ταυτόχρονα κοινωνό της ύπαρξης των οικισμών και της φύσης του πλούτου τους.
Η διεύρυνση των γεωγραφικών γνώσεων οδηγεί στην εμφάνιση επιδρομικών φαινομένων και την ανάπτυξη κοινωνιών που έχουν σαν κύρια δραστηριότητα την βίαιη ή αναγκαστική ιδιοποίηση του πλούτου που συσσωρεύουν οι οικισμοί. Τέτοιου είδους δραστηριότητες υιοθετούνται, κατά κύριο λόγο, από νομάδες που οι περιοχές εγκατάστασής τους δεν διαθέτουν επάρκεια αγαθών ανάλογη με εκείνες στις οποίες επιτίθενται.
Η αντίδραση των κατοίκων των οικισμών που γίνονται θύματα επιδρομών δεν είναι ενιαία. Ορισμένες κοινωνίες επιλέγουν αρχικά την συνδιαλλαγή με τους επιδρομείς και την εκχώρηση ενός τμήματος του πλούτου τους με αντάλλαγμα την αποφυγή των λεηλασιών, ενώ άλλες προτιμούν να αμυνθούν με την εξέλιξη των πολεμικών δεξιοτήτων των πληθυσμών τους και την ενίσχυση των οικισμών με διάφορες αμυντικές κατασκευές.
Τα επιδρομικά φαινόμενα διαρκούν σχεδόν μέχρι το τέλος της ηγεμονικής περιόδου, με μεταβαλλόμενη κατά καιρούς συχνότητα που εξαρτάται αποκλειστικά από τον συσχετισμό των δυνάμεων μεταξύ των αντίπαλων κοινωνιών. Συμβάλλουν όμως αποφασιστικά στην εξέλιξη, καθώς επιταχύνουν την ανάπτυξη τεχνικών και τεχνολογιών, υποχρεώνουν τις κοινωνίες να ισχυροποιήσουν τους δεσμούς των μελών τους και να βελτιώσουν την οργάνωσή τους ενάντια στους εξωτερικούς κινδύνους, με τελικό αποτέλεσμα την εμπέδωση της αναγκαιότητας της συλλογικής αντίδρασης απέναντι σε όσους επιβουλεύονται τα κεκτημένα τους.
Σχετικά θέματα
Η προϊστορική περίοδος διαμόρφωσε πολλές από τις ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές του σύγχρονου άνθρωπου, καθώς χάραξε ανεξίτηλα στην προσωπικότητά του αρχέγονες μνήμες και εμπειρίες ενός αγώνα για επιβίωση και επικυριαρχία που κράτησε δεκάδες χιλιετίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου